انكوباتورهاي آزمايشگاهي دستگاه هايي هستند كه دما، رطوبت و ديگر شرايط محيطي را براي نگهداري و كشت نمونه هاي آزمايشگاهي كنترل مي كنند. اين انكوباتورها محفظه‌هاي بسته و ايزوله‌اي هستند كه تا حد امكان از لحاظ دما و ورود و خروج گازها از بيرون آن جدا شده اند، انكوباتورها  هيتر قابل تنظيمي دارند كه مي‌توانند از طريق المنت هايي دماي آن را به 60 تا 100 درجه سانتي گراد نيز بالا ببرند. با استفاده از سنسورهايي دمايي، دماي داخل انكوباتور سنجيده شده و  سيستم كنترل دماي موجود در آن از طريق ترموكوپل‌هاي معمولي يا سيستم هاي مبتني بر ميكرو كنترلرها و  plc، دماي داخل آن را  در حد تعيين شده ثابت نگه مي‌دارد. 

 برخي انكوباتورها قابليت پايين آوردن دما را نيز دارند (مانند يخچال) برخي ديگر نيز قادر به كنترل رطوبت يا سطح 2CO هستند. با استفاده از سيستم كنترل رطوبت، رطوبت انكوباتور در حد مورد نياز نمونه ها ثابت نگه داشته مي شود. بدين منظور از سنسورهايي براي نمونه برداري از رطوبت داخل محفظه استفاده مي شود . همچنين تامين رطوبت مـورد نـيـاز تـوسـط مـخـزن آب و سـيـسـتم گرمايش انـكـوبـاتـور انجام خواهد شد. گازهاي موجود در انكوباتور نيز كه از مخازن خارجي تامين مي شود، توسط سنسورهاي مخصوصي سنجيده شده و از طـريـق سـيـسـتـم هـاي plc و ميكروكنترلرها كنترل مــي‌شـود. فـاكـتـورهـاي مـذكـور در صـورتـي كـه از مقدار تعيين شده تجاوز كنند، توسط آلارمي (بسته به نوع دستگاه) به كاربر اطلاع داده مي شود.  اكثر انكوباتورها مجهز به تايمر هستند. انواع مختلفي از انكوباتور وجود دارد كه برخي از آن ها مشخصه ها و قابليت هاي ويژه اي چون سرعت (shake) قابل تنظيم، مانيتورينگ پارامترها و  قابليت برنامه ريزي براي تنظيم دما و رطوبت در مقادير مختلف براي فـاصـله هاي زماني گوناگون را دارند. كليه اعمال گفته شده به صورت الكترونيكي انجام مي شوند.

ســال هــاي زيــادي از انـكــوبــاتــورهــا در مــراكــز جـــوجـــه‌كــشـــي بــه مـنـظــور تـهـيــه شــرايـطــي بــراي نـگـهـداري و پـرورش تـخـم مـرغ هـا، يـا مـراقبت از نـوزادان نارس يا بيمار استفاده مي شد. اما كاربرد جـديـد و مهم اين دستگاه تدارك محيطي مناسب بـراي كـشـت و دسـتـكاري ميكرواورگانيسم ها به منظور انجام معالجات و تحقيقات پزشكي است. اولين انكوباتورها در چين و مصر باستان استفاده مي شد، كه متشكل از اتاقي بود كه توسط آتش گرم مـي شـد و تـخم مرغ هاي تازه را تا روز از تخم در آمدن جوجه ها در آن نگهداري مي كردند، بدين تـرتـيـب مـرغ هـا آزاد بـودنـد تا دوباره تخم گذاري كـنند. پس از آن از كوره هاي چوبي و چراغ هاي الـكـلـي بـراي گـرم كردن انكوباتورها استفاده شد. امـروزه انـكـوبـاتـورهـاي جـوجـه كـشـي سالن هاي بزرگي هستند كه گرمايش آن ها الكتريكي بوده و از اين طريق دمايي بين     5/37 تا 8/37 درجه سانتيگراد تامين مي شود. همچنين اين انكوباتورها فن هايي دارند كه هواي گرم را روي تخم مرغ ها به جريان مي اندازند. براي جلوگيري از تبخير آب از سطح تخم مرغ ها، رطوبت اين سالن ها حدود 60 درصد نـگـه داشـتـه مي شود. همچنين دائما هواي تازه از بـيـرون بـه داخـل مـحـفـظـه پـمـپ مـي شـود تا سطح اكسيژن 21 درصد نگه داشته شود.  ‌

در طــي قـرن نـوزده مـيـلادي، پـزشـكـان آغـاز بـه استفاده از انكوباتور براي نگهداري و نجات جان نوزاداني كردند كه در بارداري زير 37 هفته به دنيا آمـده بـودنـد (بارداري بهينه 40 هفته است.) اولين انـكـوباتور نوزاد در سال 1884 در پاريس با چراغ نـفـتـي گرم مي شد. در سال 1933 Julius H. Hess آمـريـكـايي اولين انكوباتور نوزاد را كه به صورت الكتريكي گرم مي شد طراحي كرد. انكوباتورهاي نوزاد امروزي شامل تخت هايي هستند كه نوزاد به راحتي روي آن خوابانده مي‌شود. معمولا پوشش انـكـوبـاتـور شـفـاف اسـت تـا پـرسـنـل پـزشكي مدام بتوانند نوزاد را تحت نظر داشته باشند. در بسياري انـكـوبـاتـورهـا نـيـز دريـچـه‌هـايـي در ديواره دستگاه وجـــود دارد كـــه از داخـــل دســتــكـــش هـــاي بــلـنــد لاستيكي به آن متصل شده و به پرستار امكان اين را مي دهد كه بدون باز كردن انكوباتور بچه را جا به جا كند. دماي داخلي اين انكوباتورها بين 31 تا 32 درجــه ســانـتــي‌گــراد نـگــه داشـتـه مـي شـود. هـوا بـا گذشتن از فيلتر (HEPA‌) تصفيه شده  با راندمان بالا كـه باعث تميز و مرطوب شدن آن مي شود، وارد محفظه مي شود. اكسيژن نيز بسته به نوع نياز نوزاد و تشخيص پزشك، با درصدي معين با هوا مخلوط مي شود. انكوباتورها در بخش هاي نوزادان براي مراقبت از نوزادان نارس استفاده مي شود و اغلب مـجـهـز بـه دسـتـگاه‌هاي الكترونيكي ديگري براي مـانـيتورينگ پارامترهايي چون دماي بدن و ميزان اكسيژن موجود در خون نوزاد هستند.  ‌

انـكوباتورهاي آزمايشگاهي براي اولين بار در قـرن بـيـسـتـم بـوجود آمدند و پزشكان دريافتند كه مـــي‌تـــوان از آن هـــا بـــراي شــنــاســايــي پــاتــوژن هــا (باكتري‌هاي مسبب بيماري) در مايعات بدن بيمار و تشخيص صحيح تر اختلالات استفاده كرد. پس از گرفتن نمونه از بدن بيمار، آن را به ظرف كوچكي كه مخصوص كشت ميكروب است يا محفظه اي اسـتــريــل مـنـتـقــل كــرده و داخــل انـكــوبــاتــور قــرار مي‌دهند. براي تسريع  رشد پاتوژن ها، هواي داخل محفظه مرطوب بوده و دماي آن تا رسيدن به دماي بدن (37 درجه سلسيوس) گرم مي شود. همچنين مقداري دي اكسيد كربن يا نيتروژن نيز جهت رشد سلول ها اضافه مي شود. در چنين محيط آماده اي، ميكروارگانيسم ها تكثير شده و شناسايي راحت تر صورت مي گيرد.

ديگر كاربرد انكوباتورها كشت بافت است، كه مـحـقـقـان بـخـشي از بافت حيوان يا گياهي را جدا مي‌كنند و در انكوباتور قرار داده و متعاقبا رشد آن را مانيتور مي كنند. دماي داخلي انكوباتور متناسب بـا دمـاي مـوجـودي كـه ايـن بـافـت از آن جدا شده، تـنـظـيــم مــي شــود. مـشــاهــده رفـتــار ايــن بــافــت در انـكـوبـاتـور، بـيـنـش وسـيـعـي از عـملكرد و واكنش سلول هاي خاص در اختيار محققان قرار مي دهد. به طور مثال با كمك همين روش رفتار سلول هاي ســـرطــانــي را مـطــالـعــه كــردنــد و هـمـچـنـيــن بــراي بيماري‌هايي چون فلج اطفال، آنفولانزا و سرخك واكـســن درســت كــردنـد. در كـل كـشـت بـافـت بـه پژوهشگران امكان ريشه يابي اختلالات ناشي از كمبود آنزيم خاصي را فراهم كرد.  ‌
انـكـوبـاتـورهـا در مـهـنـدسـي ژنـتـيـك نـيـز كاربرد گسترده اي دارند. با مطالعه كشت بافت ها و تكثير آن ها، دانشمندان به مواد ژنتيكي زيادي كه اغلب از منابع DNA گسسته به دست آمده بود براي ساخت ارگانيسم هاي مختلف دست پيدا كردند. از جمله كاربرد هاي آن مي توان به استفاده در بانك اسپرم، هـمـزاد سـازي و اصـلاح مـشـكـلات نـژادي اشـاره كرد. امروزه پيشرفت هاي زيادي در علم ژنتيك با اسـتـفـاده از هـمـيـن دسـتگاه مشاهده شده است كه بـراي مـثـال مـي تـوان بـه سـاخـت انـسـولـين و ديگر پــروتـئـيــن هــاي حـيــاتــي بـيــولــوژيــك اشــاره كــرد. مـهـندسي ژنتيك مواد مغذي بسياري از ميوه ها و سـبـزيـجـات را بـهـبـود بخشيده و مقاومت در برابر بـسـيـاري بـيـماري ها را نيز افزايش داده است. اين مــوارد هـمــه در زمـيـنــه بـيــوتـكـنــولــوژي اســت كــه انكوباتور زمينه ساز تمامي آن ها بوده است.

انـكـوبـاتـورهـا بـا فـر هـاي آزمـايـشـگـاهي )oven( تـفاوت دارند. چرا كه حداكثر دماي توليد شده با انكوباتورها 100 درجه سانتي گراد است و اين در حـالـي اسـت كـه فـرهـاي آزمايشگاهي توانايي بالا بـردن دمـا تـا 300 درجـه و حـتـي در بـرخـي فرهاي خاص تا 600 درجه سانتي گراد را نيز دارند.  ‌

جـــدار داخــلـــي انــكـــوبـــاتـــورهـــا مـمـكــن اســت آلـومـيـنـيـومي يا استيل ضد زنگ باشند، كه امروزه پـوشـش اسـتـيـل بـيـشـتـر اسـتـفـاده مي شود، چرا كه علاوه بر نظافت آسان، اكسيد و خورده نمي شوند. تـبـادل حـرارت در انـكـوبـاتـورها به دو شيوه انجام مي‌شود در برخي دستگاه ها اين كار  با استفاده از فن انجام مي شود، گردش هوايي كه فن در كابينت انكوباتور ايجاد مي كند براي يكسان كردن حرارت به خصوص در انكوباتورهاي بزرگ بسيار مناسب است. اما در صورتي كه كاربر نخواهد نمونه هايش خـشـــك شــونــد (در اصـطــلاح بـپــرد) بــراي تـبــادل حرارت از همرفت گرانشي استفاده مي شود. البته بـايـد تـوجـه داشـت كه در دماهاي پايين اين روش مـناسب تر است، چراكه موتور فن حرارت ايجاد كرده و دماي محيط را بالا مي برد.  ‌

كـنترل و نمايش در انكوباتورها نيز به دو شيوه آنالوگ و ديجيتال انجام مي شود. در كنترل آنالوگ از صفحه مدرجي استفاده مي شود و براي نمايش واقـعـي دمـا نـيـاز بـه تـرمـومـتـر اسـت. كـنـتـرل نـيـز به صـورت هـيـدرو اسـتاتيك انجام مي شود و امكان جهش دما به حدي بالاتر از حد تعيين شده وجود دارد.  در انـكـوبـاتـورهاي ديجيتالي، مقادير دما در LCD ديجيتالي نمايش داده شده و كنترل آن نيز به صـورت ديـجـيـتـال و تـوسـط مـيـكـروپـروسـسـور يـا كنترلر PID انجام مي شود. بديهي است كه دقت در انكوباتورهاي ديجيتالي  بيشتر بوده و امكان بروز Overshoot دما خيلي كمتر از انواع آنالوگ است. بـرخـي از انواع انكوباتورها داراي واسط  232RS ‌هستند كه مي‌توان بدين وسيله آن ها را به كامپيوتر نيز وصل كرد.  ‌

 انـواع انـكـوبـاتـورهـاي آزمـايـشـگـاهـي 

1-انكوباتورهاي استاندارد

انـكـوباتورهايي كه دماي داخلي آن ها از دماي محيط شروع شده و قابليت گرم كردن تا 80 درجه بالاتر از دماي محيط را دارند.

2-انكوباتورهاي خنك كننده

انكوباتورهايي كه براي تامين دمايي پايين تر از دماي محيط به كار مي روند.

3-انكوباتورهاي مرطوب  ‌

انـكـوباتورهايي كه علاوه بر كنترل دما  قابليت كنترل رطوبت محفظه داخلي را نيز دارند. رطوبت مـورد نـيـاز تـوسـط مـخـزن آب و سـيـسـتم گرمايش انـكـوبـاتور تامين مي شود. كنترل دقيق رطوبت با واحـدهـايي انجام مي شوند كه به جاي استفاده از گـرمـايـش مستقيم، توسط سيستم خنك كننده اي رطوبت اضافي را كاهش مي دهند.

4-انكوباتورهاي دي اكسيد كربن

كـاربـرد ايـن انـكـوبـاتـورهـا در مـوارد بـيولوژيك  اسـت و عـلاوه بـر كـنـتـرل دمـا  بـراي تـامـين درصد خاصي از دي اكسيد كربن (مثلا 5)% داخل محفظه انـكـوبـاتـور بـه كـار گـرفـتـه مـي شـونـد. گـاز 2CO از سـيـلـنــدر گــازي كــه حــاوي ايــن گـاز اسـت تـامـيـن مـي‌شـود. غـلـطـت 2CO يـا با سنسورهاي رساناي گــرمــايــي(TCD‌) يـا بـا سـنـسـور هـاي مـادون قـرمـز (infra-red) مـانـيـتـور مـي شود. سنسورهاي مادون قـرمـز از سـنـسـورهاي TCD گرانقيمت تر هستند. برخي كاربران به رطوبت بسيار بالا درون محفظه نياز دارند، كه آن را با استفاده از حمام هاي آبي و تبخير مداوم آب فراهم مي سازند. 

در برخي از اين انكوباتورها امكانات اضافي نيز گذاشته شده است. به عنوان نمونه : فيلترهايي به نام فيلتر HEPA هوا يا فيلتر HEPA ورودي گاز، سطح داخـلـي پـوشـيـده شـده از مـس جـهت كاهش رشد باگ، كنترل گازهاي ديگر مانند نيتروژن و اكسيژن، در داخلي شيشه اي، امكان استريليزاسيون مثلا با لامـپ فـرابـنـفـش(ultra-violet)، اسـتـريـلـيـزاسـيون هواي مرطوب 90 درجه يا استريليزاسيون با دماي بالاي 180درجه، تعويض خودكار شيشه 2CO و ...

بهترين انواع انكوباتورهاي 2CO آن ها هستند كــه مـحـفـظــه داخـلــي انـكـوبـاتـور بـه قـسـمـت هـاي كوچك تر با درب هاي مجزا تقسيم شده اند كه در صـورت وجـود آلـودگـي در يـك قـسـمـت بـه سـاير قسمت ها انتقال داده نمي شود. همچنين بهتر است ايـــن نـــوع دســتــگــاه مـجـهــز بــه سـيـسـتــم خــودكــار استريليزاسيون باشد. ضمنا دو ورودي گاز 2CO از دو سيلندر داشته باشد تا در هنگام تمام شدن يك سـيـلندر از ديگري استفاده شود. سنسور 2CO در انـكـوبـاتـورهـاي كـشـت سـلـولـي بـا مـيـزان رطوبت رابـطــه عـكــس دارد، پــايـيـن آمـدن رطـوبـت بـاعـث بالارفتن ميزان گاز 2CO در دستگاه مي شود. بايد ايـن سنسور مرتبا با الكل 70 درصد يا ايزوپروپيل الكل تميز شود.

5-انكوباتورهاي ارتعاشي

 علاوه بر كنترل دماي محفظه، قابليت تكان دادن فلاسك ها به صورت اوربيتالي يا دايره اي را دارد. ايـن انـكـوباتورها در انواع ديواري يا ايستاده روي زمين موجود هستند و اكثرا قابليت خنك‌كنندگي در دمايي پايين تر از دماي محيط را دارند.  ‌

6-انكوباتورهاي Hybridization

انـكـوبـاتـورهـايـي كـه مـجـهز به ميله هاي گردان هـسـتند تا شيشه هاي هيبريديزاسيون با سايزهاي مختلف را نگه داشته و آن ها را با سرعت تعيين شده بچرخاند تا هيبريديزاسيون محتويات آن ها فعال شــــود. انـــواع مــخــتــلـــف ايـــن دســتــگـــاه هـــا داراي شيكرهاي متحرك و طبقات متعدد هستند.

7-انكوباتورهاي واكسي

ايـن انـكـوبـاتـورها در علم بافت شناسي كاربرد دارد و ماكزيمم دماي توليد شده در داخل آن ها 100 درجـــه ســـانــتـيـگــراد اســت. مـحـفـظــه داخـلــي ايــن دستگاه ها پوششي از استيل ضد زنگ دارد و اكثرا داراي محفظه اي دو جداره هستند.

8-انكوباتورهاي استريل كننده

امـكـــان اســتــفـــاده بـــه عــنـــوان انــكــوبــاتــورهــاي اسـتـانـدارد را دارنـد يـا مـي توان در دماي بالا براي استريل كردن ابزارها و وسايل از آن ها استفاده كرد.

مراحل ساخت انكوباتورها

سه گروه اصلي از مواد مورد نياز براي ساخت يك انكوباتور عبارتند از: ورق فلزي از استيل ضد زنگ با ضخامتي در حدود 05/0 تا 1 سانتيمتر. از اين جـهــت اسـتـيــل ضــد زنــگ پـيـشـنـهـاد داده شـده كـه احـتـمـال خوردگي و زنگ زدگي در مجاورت دو عامل موثر گرما و رطوبت،  در اين ماده بسيار پايين اسـت. دومـيـن گروه از مواد مورد نياز عبارتند از : اقلامي چون پيچ، مهره، عايق بندي، فن ها و  موارد گـونـاگـونـي كـه بـراي مـونـتـاژ انـكـوباتورنياز است. سومين گروه از مواد لازم، پكيج هاي الكترونيك اسـت، كـه پـيچيدگي آن ها بستگي به نوع كاركرد مورد انتظار دارد. برخي پكيج ها ممكن است تنها يك سوييچ روشن و خاموش ساده با كنترل دماي آنالوگ باشد و در برخي ديگر ممكن است مجهز به جديدترين تكنولوژي ميكرو پروسسوري باشند تا بتوان آن ها را برنامه ريزي كرد.  ‌

انـكـوبـاتـورهـا نـيز همانند يخچال ها، بر حسب حجم محفظه  طبق بندي مي شوند. كه حجم آن ها ممكن است از 5/1تا 3 سانتي متر مكعب شروع شود يا به بزرگي 5/5 تا 10 مترمكعب  باشد. از ورقه‌هاي فلزي براي ساخت دو باكس استفاده مي شود. يك محفظه داخلي و  يك محفظه ديگري كه آن را در بر مـــي‌‌گـيــرد. در صــورتــي كــه مـحـفـظــه بــه صــورت الـكـتـريـكـي گـرم مـي شـود آن را ايـزولـه كـرده و در صورتي كه با گرماي آب گرم مي شود، دور چمبر را آبـدان مـنـاسـبـي مـي پـوشـانـنـد. بـراي جـلـوگيري از آلـودگـي و اجـتـنـاب از رشـد قـارچ يـا باكتري، بايد مـحـفـظـه را كـامـلا سـربـسـتـه و مـحـكم كرد تا حتي نسبت به هوا هم غير قابل نفوذ باشند. براي اينكه دانـشـمـنـدان بـدون تـمـاس با مواد كشت داده شده بتوانند آن ها را مشاهده كنند، شيشه اي در جلوي آن قرار داده مي شود. دور شيشه  نيز دربي استيل و كاملا ايزوله قرار  مي‌گيرد.

بـراي گرم كردن محفظه داخل انكوباتور از دو منبع مي توان استفاده كرد،  هيترهاي الكتريكي كه از فن براي انتشار گرما استفاده مي كنند يا از آبدان داغ. اكثرا در انكوباتورها محفظه داخلي مجهز به هيتر الكتريكي است كه روي ديواره داخلي نصب شـده و بـا صـفـحـه مـشـبـك مـحافظي پوشانده شده است. دقيقا زير هيتر ديواري، فني نصب شده است كه موتور آن به سمت ديواره و پره هاي آن به سمت داخـل چـمـبر است. اما در برخي مدل هاي ديگر، بـــراي گـــرم كــردن مـحـفـظــه، فــاصـلــه بـيــن ديــواره دوجداره را  انباشته از آب داغ  مي كنند. هيترهاي خشك ديواري مزاياي زيادي نسبت به آبدان داغ دارنـد. اول ايـنـكـه دماي داخل چمبر را به سرعت مــي‌تــوان تـغـيـيــر داد. ضـمـنـا واحـدهـاي گـرمـايـش الـكـتـريـكـي بـه صـورت گـرمايي گند زدايي نيز مي شـوند. چرا كه اين هيترهاي ديواري نه تنها درون مـحـفـظـه را بـا سـرعـت بالا گرم مي كنند، بلكه مي تـوانـنـد دمـاي آن را نـيـز بـسيار بالاتر برند. از ديگر معايب آبدان ها نشتي بسيار بالاتر آن ها نسبت به هيتر هاي الكتريكي است.

رطوبت مورد نياز در انكوباتور توسط يك جام مـسي كوچك كه حاوي مقداري آب تصفيه شده است، تامين مي شود. بخار توليد شده توسط يك دريـچـه كـنـتـرلـي وارد مـحـفـظـه مي شود. همچنين مـمـكـن اسـت انـكـوبـاتور نياز به نور داخلي داشته بــــاشــــد. بــــديــــن مــنــظــــور مـــي تـــوان لامـــپ هـــاي فـلـورسـانـسي يا UV درون محفظه نصب كرد. در انـكــوبــاتــورهــاي پـيـشــرفـتــه تـر، بـراي تـنـظـيـم دمـا، رطـوبـت، نـور، تهويه، و ديگر امكانات انكوباتور، صـفـحـه كـنـتـرلـي بـر روي ديـواره خارجي دستگاه تعبيه شده است. اما در انكوباتورهاي ساده  به جاي ايـن صـفـحـه تـنها يك كليد روشن و خاموش قرار دارد. درون محفظه يك ترموستات يا ترموكوپل نيز قرار مي دهند تا بدون مشكل دما از خارج انكوباتور قابل رويت و تنظيم باشد.

 خط توليد انكوباتور

پس از مراحل طراحي در كارخانه عمل ساختن انكوباتور با برش، خمش و آماده سازي ورق هاي فلزي آغاز مي شود. در مرحله بعد قطعات كابينت انكوباتور روي هم سوار و مونتاژ مي شود. مرحله بـعـد رنگ آميزي انكوباتور است، كه جداره هاي خارجي توسط رنگ پودري باردار الكترواستاتيك رنگ مي شود. در اين مرحله لازم است كه كمي بار الـكـتريكي اعمال شود تا ذرات پودر كه داراي بار مثبت هستند را جذب كند. لازم به ذكر است بدنه داخلي محفظه هرگز رنگ آميزي نمي شود. پس از ايـنـكـه اسـپري كردن رنگ به پايان رسيد، نمونه را درون فر مي گذارند تا ذرات پودري ذوب شده و به هم بچسبند و به موجب آن سطحي براق و يكدست حاصل شود. مرحله بعد ايزوله كردن يا آب بندي چـمـبـر اسـت. پـس از كامل شدن كابينت دستگاه، بخش صفحه كنترلي اسمبل مي شود. مطابق نقشه فني و پرينت الكتريكي، فيوزها،  سوييچ ها، ترمينال‌ها  و سيم ها در جاي به خصوص نصب مي شوند. در نـهـايـت سـيـم هاي آمده از صفحه كنترلي به واحد كنترل (سوييچ خاموش/ روشن يا ميكروپروسسور)  و بـخـش هـاي الـكـتـريـكـي (مـوتـور فن، چراغ ها و هيترها) مي رود. پس از اتمام نصب سخت افزاري نوبت به تميز كردن و تست بخش ها مي رسد و در صـــورت وجـــود مــشــكــلـــي، رفــع عـيــب صــورت مي‌گيرد.  پس از بسته بندي، دستگاه براي ارسال به مـصـرف كـنـنـده آماده مي شود. تست استانداردي بـراي كـنـتـرل كـيـفيت انكوباتور، كه از جانب كليه توليد كنند گان پذيرفته شده باشد وجود ندارد. 

برخي از توليد كنندگان در بعضي كشور ها ملزم به داشتن گواهي نامه(UL (Underwriters Laboratory هـسـتـنــد، ولـي ايـن اسـتـانـدارد فـقـط مـربـوط بـه بخش‌هاي الكترو مكانيك دستگاه مي شود.

نكات كار با انكوباتور آزمایشگاهی

هـنـگام كار با انكوباتورها بايد نكاتي را مد نظر قـرار داد. سـطحي كه انكوباتور قرار داده مي شود بـايـد صـاف و تـراز بـاشـد و تا حد امكان نزديك به هودهاي كشت سلولي يا هودهاي ميكروبي قرار گيرند. دماي مناسب براي محيطي كه انكوباتور در آن قـرار دارد حدود 30 درجه سانتيگراد است، از قرار دادن انكوباتور در جاي مرطوب و خيلي گرم پرهيز شود چراكه اين شرايط براي رشد باكتري ها بسيار مناسب است. بايد از قرار دادن انكوباتور در نـــزديـــك درهـــاي اصــلــي يــا جــريــانــات هــوائــي و هواكش‌ها خود داري شود. از گذاشتن مواد فرار يا قـــابـــل اشــتــعــال (اتــر،بـنــزيــن، الـكــل ، پــروپــان) در انـكـوبـاتور پرهيز شود. كشت سلول يا پليت هاي باكتري ها با فاصله از يكديگر قرار گيرند تا جريان هـوا بـه خـوبي صورت گيرد، درصورت كم بودن فاصله ظروف، تعديل دما و گاز 2CO در بين آن ها به خـوبـي صـورت نـمي گيرد. براي پر كردن محفظه آب بايد از آب تقطير شده يا خالص استفاده كرد.

بـهـتــر اســت بــراي جـلـوگـيـري از رشـد قـارچ هـا و كـپــك‌هــا در آب داخــل انـكــوبــاتـور، مـقـدار كـمـي سولفات مس  يا ساولون  ريخته شود. تعويض به موقع ظرف آب داخل دستگاه، در انكوباتور هاي كـشـت سـلـولـي بـسـيـار ضـروري است. براي تميز كـردن انـكـوبـاتـور بـهـتـريـن مـاده الـكـل 70 % اسـت. هـنـگـام تـمـيـز كـردن از ريـخـتـن آب،  يـا اسـتـفاده از محلول سديم كلرايد يا محلول هاي هالوژن دار كه بـاعـث خـوردگـي رنـگ مـي شـوند  يا محلول هاي قـلـيـائـي يـا اسـيـدي قـوي خـودداري كـنـيـد. هـنـگـام استفاده از الكل براي تميز كردن داخل انكوباتور به ويژه اگر انكوباتور با درجه حرارت هاي بالا تميز شود بايد دقت بالايي داشت چراكه در اين شرايط الكل تبخير شده و تمام فضاي داخل انكوباتور را فــرا مــي‌گـيــرد و امـكـان خـطـر انـفـجـار وجـود دارد بـنـابـرايـن بـايد تمام الكل باقي مانده به خوبي پاك شود. براي برداشتن فلاسك هاي كشت سلول و پليت باكتري ها حتما از دستكش‌هاي لاتكس ضد عـفـــونـــي شـــده اسـتـفــاده شــود.

در صــورت ديــدن آلـودگـي در فـلاسـك هـاي كـشـت بـلافـاصله تمام كـشـت‌هـا را خـارج كـرده و داخـل انـكـوبـاتـور ا بـه خوبي با الكل 70 % ضد عفوني كرد، مي توان براي اسـتريل كردن قفسه‌ها آن ها را در داخل فورقرار داد. قـفـسـه هـا و ديـواره هاي دستگاه همواره بايد خـشـك بـاشـد و از بـاز مـانـدن درب دسـتـگـاه براي مـدت طـولانـي پرهيز شود چراكه در اين صورت رطـوبـت مـوجود در انكوباتور به صورت قطرات آب در آمده و محيط مناسبي براي رشد باكتري ها، قارچ ها و مخمرها ايجاد مي شود.